آیا میدانید مبنای عملکرد برابهای اکونوکس چگونه است؟
اصل عملکرد یک سنسور اکسیژن براساس مقایسه دو فشار جزئی اکسیژن در دو محیط گازی جداگانه است. زیرکونیا که عنصر اندازهگیری را نمایندگی میکند، اشکالاتی در ساختار بلوری خود دارد، به عبارت دیگر برخی از مکانهایی که میتوانستند توسط یونهای اکسیژن اشغال شوند، آزاد هستند. در دمای بالاتر از 600 درجه سانتیگراد، یونهای اکسیژن شروع به مهاجرت میکنند که یک ویژگی معمول این مواد سرامیکی است. بنابراین، عنصر اندازهگیری هادی میشود. ولتاژ تولید شده نشان دهنده رابطه بین تفاوت نسبی غلظت اکسیژن و دمای جو انجام حرارت است. برای مقایسه فشارهای جزئی، سنسور اکسیژن باید با گازی با محتوای اکسیژن مشخص (هوای محیط: ٪ 02 = 20.9٪) تامین شود. این چیزی است که ما آن را هوای مرجع مینامیم. علاوه بر این، برخی از سنسورهای اکسیژن Econox با یک ترموکوپل مجهز شدهاند که اندازهگیری دمای واقعی انجام حرارت را امکانپذیر میکند. بنابراین، کاربری که محتوای CO را از طریق تجزیه و تحلیل یا محاسبه نظری میداند و مقادیر اندازهگیری شده توسط سنسورهای اکسیژن Econox را در نظر میگیرد، قادر است تا پتانسیل کربن (و غلظت اکسیژن) در جو انجام حرارت را تعیین کند. عنصر اندازهگیری یک سنسور اکسیژن عمر محدودی دارد. لایه سطح آن بستگی به آلایندههای موجود در جو انجام حرارت دارد. بنابراین، عنصر اندازهگیری باید زمانی که ماندگاری آن حدودهای مجاز را تجاوز میکند، تعویض شود.